omroep flevoland

Het gemeentewapen van Lelystad kent een honingraatstructuur vanwege de dijken. De basaltblokken hebben eenzelfde structuur. Ze zijn goud vanwege de hoge kosten voor het aanleggen van de dijken.

Flevoland kent zes gemeenten en die hebben allemaal een eigen gemeentewapen. In de zomerserie over gemeentewapens bespreken we deze met heraldicus Ralf Hartemink. Vandaag het gemeentewapen van Lelystad.

Aantal eerdere versies
Midden op het wapen is een zilveren lelie op en blauw schild te zien. Dit is het familiewapen van Cornelis Lely, de grondlegger van Flevoland. De gemeente wilde eerst dit wapen overnemen als gemeentewapen maar dat mag niet volgens Hartemink. "Je mag het wel integreren maar het mag niet helemaal hetzelfde zijn."

Daarna was het idee om er een sprekend wapen van maken. Door een Lelie en een stad af te beelden. Maar er was geen herkenbare oude stad dus daarom is er uiteindelijk gekozen voor de dijk.

Honingraatstructuur van de dijk

Heraldische zeeleeuw als schildhouder
Het wapen wordt vastgehouden door schildhouders. In dit geval gaat het om zeeleeuwen. Een heraldische leeuw met een vissenstaart. Ze staan symbool voor water en land. Dat is kenmerkend voor de meeste Flevolandse schildhouders. Om de band tussen water en nieuw land aan te geven.

Iedereen mag een wapen ontwerpen
Het wapen is ontworpen door bestuurder en heraldicus Gerlof Bontekoe (1900-1988). Hij ontwierp alle gemeentewapens voor de nieuwe gemeenten van Flevoland. Maar in principe kan iedereen een wapen ontwerpen. Deze moet wel worden goedgekeurd door de Hoge Raad van Adel. Het moet aan een aantal regels voldoen: het moet een schild hebben. Het moet simpel zijn en er zijn kleurregels. Kleur op kleur mag in principe niet, net al goud op zilver.

Tijdloos logo
Een wapen kun je zien als een oude vorm van een logo. Een hedendaags logo is alleen erg onderhevig aan verandering. Een wapen is tijdloos en heeft vaak een link met de geschiedenis. Ook is het een vorm van identiteit, zegt deskundige Hartemink. Zo keert het wapen terug op de ambtsketen van de burgemeester, in/op de trouwboekjes, op vlaggen en op gebruiksvoorwerpen.