omroep flevoland

Ze verkeerden meer dan een halve eeuw in onzekerheid, maar sinds donderdagavond weten de nabestaanden van de bemanning van de UK-58 definitief waar deze in 1966 ten onder is gegaan. De Urker kotter 'Ex Mare Gratia' is na twee duikexpedities eerder dit jaar positief geïdentificeerd aan de hand van videobeelden en oude bouwtekeningen en foto's.

Het is de tweede Urker Noordzeekotter die dit jaar door Wrakduikteam Zeester en Stichting Onderzoek Maritieme Vermisten is teruggevonden op de bodem van de zee. Eind vorige maand vonden zij nog de UK-154 terug. Die verging in 1967, een jaar na de UK-58.

Maandenlange zoektocht
De stichting bij monde van voorzitter Cees Meeldijk presenteerde de vermoedelijke locatie van de UK-58 in april na uitgebreid archiefonderzoek en een nieuwe scan van de zeebodem. Daarvoor werd de hulp ingeschakeld van Rijkswaterstaat die toevallig met een schip in de buurt was van een kansrijke plek op de bodem van de Noordzee.

Op die scan was onmiskenbaar het silhouet van een gezonken kotter te zien. De vindplek ligt op vier uur varen ten noordwesten van Terschelling.

De duikers ging vervolgens eind juli voor de tweede keer met naar de vindplek toe. Tijdens de tweede tocht konden de duikers wel bij het wrak komen en konden ze videobeelden maken onderwater. Ze konden de kotter alleen niet met eigen ogen identificeren: de opbouw van de UK-58 was bijna helemaal vergaan en 'aangevist', zoals Meeldijk het noemt.

Een van de familieleden had nog een oude schoenendoos met allerlei oude bouwtekeningen en foto's van de kotter thuis liggen. De luiken en de lier die op de bouwtekeningen te zien waren, bleken vervolgens met veel moeite te herkennen op de videobeelden. 

Daarmee was er uiteindelijk geen enkele twijfel meer mogelijk dat het hier ging om de sinds 1966 vermiste kotter UK-58. "Het was uiteindelijk toch nog een flinke optelsom voordat we het zeker wisten." De moeizame identificatie staat in schril contrast met de vondst van die andere kotter, twee weken geleden. Daarvan was het scheepsnummer nog duidelijk te lezen.

Meeldijk is dankbaar voor de hulp van de familie bij de identificatie, en ook de kennis en kunde van oude Urker vissers bleek essentieel tijdens de zoektocht.

Op zee gebleven
De UK-58 verging op 26 januari 1966 met man en muis. Aan boord van het schip zaten vijf opvarenden, van wie vier Urkers. Die zijn bij het ongeluk allemaal 'op zee gebleven'. Naast een half naambordje werd er geen spoor meer van teruggevonden.

"Ik ben altijd opgegroeid met het verhaal over een ongeluk waarbij mijn opa en mijn oom om het leven zijn gekomen", zei nabestaande Willem Foppen eerder dit jaar al bij Omroep Flevoland.

Lees ook: Na 58 jaar hoopt familie omgekomen vissers rust te vinden

"Die gebeurtenis heeft een enorme impact gehad op ons gezin, maar het was ook een gebeurtenis zonder verhaal. De kotter is verdwenen en de lichamen van de bemanningsleden zijn nooit teruggevonden."

De enige fysieke plek die tot nu nog herinnerde aan de vijf bemanningsleden waren hun namen op het Urker vissersmonument. Nu het wrak definitief gelokaliseerd is, is er nog een locatie bijgekomen.