omroep flevoland

Hun namen zijn de laatste twee die op de marmeren platen van het vissersmonument op Urk zijn bijgeschreven: Jochem Foppen (41) en Hendrik Jan de Vries (27). Op donderdag 28 november vorig jaar zonk hun garnalenkotter Lummetje op de Noordzee.

Bij broer Willem en zus Nellie Foppen komen de herinneringen aan die dag een jaar na de ramp weer boven. Willem: "Ik werd 's ochtends vroeg gebeld door mijn oudste zus. Ze vroeg of ik wilde gaan zitten. Nou, toen wist ik al: nu komt er een boodschap die slaat in als een hamer. En toen vertelde ze dat de kotter vermist werd. Dan is het net of de grond onder je voeten vandaan zinkt.''

"Je weet: het is mis"
Nellie: "Dan is er nog heel even hoop. Je moet eerst die boodschap verwerken. Maar al snel weet je dat het mis is. Eigenlijk direct al wel.''

Zondag werden de lichamen van Jochem en Hendrik Jan gevonden. "Dan ben je blij'', vertelt Nellie. "Dat klinkt heel gek, maar zo hebben we dat wel ervaren.'' Willem: "Dat betekende dat we ze een nette begrafenis konden geven. Dat was ontzettend belangrijk.''

Nellie mist vooral de humor van Jochem. "We moesten altijd wel met hem lachen, hij was de gangmaker. Hij had altijd wel een grapje klaar."

Laatste momenten
Een jaar na de ramp gaan de gedachten weer vaak terug naar de dag van de ramp. "Het voelt akelig. Alles komt toch weer terug. Zeker als je alleen bent, dan haal je die laatste momenten terug, waar je niet bij was.''

De familie kan de herinneringen gelukkig op een goede manier met elkaar delen, vertelt Willem. "We gaan er op een goede manier mee om. En er zijn momenten dan kunnen we nog daverend lachen om de dingen die we met Jochem hebben meegemaakt.''