omroep flevoland

Zijn cliënten zijn op z’n zachtst gezegd atypisch te noemen, of misschien wel gewoon vreemd of gek. Maar waar de 64-jarige Frank B. en zijn partner Sigrid H. (59) uit Ens volgens hem niet van beticht kunnen worden, is dat ze de 24 honden en tientallen kippen, loopeenden, parelhoenders en ander pluimvee die op hun erf rondlopen hebben verwaarloosd.

Dat is wel wat ze volgens de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn hebben gedaan en daarom staat het stel woensdagochtend voor de politierechter in Lelystad.

Samen leven met dieren
In een aangebouwde schuur aan hun woonhuis houden B. en H. hun honden. Daar zitten hun nachtverblijven, maar eigenlijk leeft het stel nagenoeg samen met hun dieren. De honden banjeren door hun huis.

Dat het er met 24 viervoeters in een regenachtige periode van het jaar dan minder spic en span uitziet en iets anders ruikt dan in menig ander huis, is logisch volgens het stel en hun advocaat.

"Als u zelf één natte hond heeft geroken, dan weet u dat dit een bedwelmende lucht is. Als er twintig honden zijn, dan is de lucht niet te harden. Maar wij zijn daar aan gewend", legt B. de politierechter uit.

Furieus
De Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn kwam op 9 februari langs om te kijken hoe B. en H. op het perceel aan de Schokkerringweg in Ens voor hun dieren zorgen. Een maand eerder zijn er twee meldingen binnengekomen, volgens H. van één en hetzelfde duo.

Ze is niet boos, nee, ze is furieus, fluistert ze met gebalde vuisten naar haar partner als de officier van justitie een taakstraf van twintig uur eist en een grens aan het aantal te houden dieren.

Opgesloten
Het stel uit Ens kan al die aantijgingen weerleggen. B. was die dag druk met zijn dagelijkse routine in de verzorging van de dieren toen de inspectie bij hem binnenviel.

Hij sloot daarom snel een aantal Ierse wolfshonden in een ruimte op waar ze normaal gesproken nooit zaten, dus was het volgens hem niet raar dat de inspectie daar vervolgens poep aantrof. De dieren bleven vanwege de inspectie in hun hokken, terwijl ze normaal gesproken overal mochten komen en zeker ook naar buiten konden.

En dat de waterbakken bruin zagen, waardoor het leek alsof het water was vervuild? Dat kwam volgens B. omdat het een regenachtige dag was, de honden buiten in de modder hadden gelopen en vervolgens waren gaan drinken.

Dat er zoveel water op het terrein stond, was volgens het stel te danken aan de provincie Flevoland. Die zou bij de aanleg van een fietspad de afwatering verkeerd hebben aangelegd.

De mooiste plek
H. had voor de zekerheid voordat ze naar de rechtbank kwam nog even alle ramen in de ruimte geteld: 66 stuks. "Sommige ramen komen zelfs tot aan de vloer, omdat we uitzicht ook belangrijk vinden voor de honden. Mensen zeggen altijd dat we de honden de mooiste plek van het huis hebben gegeven. Dat is ook zo. Ik ben overdag weg voor werk, zij zijn de hele dag hier. Dan verdienen ze die plek ook", zegt H.

Dat het er wellicht hier en daar groezelig uitzag met spinrag voor de ramen, verroeste hekken en een vuile vloer: dat had het stel laten versloffen, want buiten op het erf stonden op 9 februari nieuwe hekken en andere materialen klaar omdat ze al van plan waren de verblijven een opknapbeurt te geven.

Het was er alleen nog niet van gekomen. H. was nog altijd herstellende van een ongeluk en het weer was nog te slecht om aan de gang te gaan.

Roedel
Inmiddels is die klus geklaard, maar zijn de nieuwe hokken leeg en is het akelig stil in huis. "Toen ik in het ziekenhuis lag na mijn ongeluk verlangde ik naar huis, naar mijn honden. Ik hecht heel veel aan ze. Als ze ziek zijn, zit ik naast ze", vertelt B.

"Toen ik thuiskwam, zag ik mijn honden weer en dat deed me veel genoegen. Ik kon toen niet bevroeden dat er nog iets ergers kon gebeuren, dat mijn honden me zouden worden afgenomen. Het is de meest zwarte periode uit mijn leven." H.: "Wij zijn onderdeel van een roedel. Het zijn mijn honden, mijn familieleden en ik wil ze terug."

Het zijn mijn honden, mijn familieleden en ik wil ze terug

Maximaal zes honden
Volgens de officier van justitie is er onvoldoende bewijs voor het gebrek aan vers drinkwater en daglicht. Wel vindt hij bewezen dat de leefomgeving van de dieren vervuild was en ze geen verse lucht hadden.

Hij eiste een voorwaardelijke taakstraf van twintig uur en een vrijheidsbeperkende maatregel: B. en H. zouden niet meer dan zes honden en zes stuks pluimvee mogen houden.

De rechter oordeelt anders. De situatie op 9 februari is volgens haar een momentopname geweest. De foto’s in het dossier zijn beperkt en niet altijd even duidelijk, terwijl daar tegenover de stukken van het stel uit Ens over de gezondheidstoestand van de dieren heel duidelijk zijn.

Van elke hond is een medisch dossier aangeleverd. Ook vindt ze dat er nader onderzoek ontbreekt naar de geur en de aanwezigheid van urine en ontlasting.

De rechter spreekt B. en H. vrij en oordeelt dat de in beslag genomen honden moeten terugkeren naar hun baasjes.