omroep flevoland

Er was geen moment van twijfel toen de ChristenUnie in Elburg dit voorjaar belde met de vraag of Anjo Simonse uit Emmeloord wethouder wilde worden. Het was een buitenkans voor Simonse, nadat hij twee jaar geleden zijn grote wens om door te gaan als wethouder in de gemeente Noordoostpolder in rook zag opgaan.

In het programma Over Flevoland Gesproken vertelt Anjo Simonse dat het in 2022 als een mokerslag aankwam dat zijn CU/SGP buiten de coalitie viel in Noordoostpolder, ook al ging de partij bij de verkiezingen van vijf naar zes zetels. "Dat heeft best wel even nagedreund bij mij. Het was een stukje rouwverwerking, het heeft me wel geraakt."

'Ontzettend van genoten'
In de vier jaar daarvoor had Simonse ondervonden dat het wethouderschap een prachtige functie is: "Ik vind het ontzettend mooi om bezig te zijn voor de kwetsbare inwoners." Hij voelde zich vanaf het begin helemaal op zijn plek. "Ik heb er ontzettend van genoten", blikt Simonse terug op die periode. "Ik heb ook heel veel reacties vanuit de samenleving gekregen: we merken dat je gemotiveerd bent, we merken dat je je inzet, we merken dat je gepassioneerd bent."

Dat hij zijn werk niet kon voortzetten, was voor Simonse een onaangename verrassing. "Ik had het heel graag nog wat langer blijven doen in de gemeente Noordoostpolder, maar soms is de politieke realiteit anders." In september vorig jaar ging de oud-wethouder aan de slag bij de gemeente Urk als directiesecretaris. "Maar het kooltje dat gloeide voor het wethouderschap is nooit gedoofd."

Elburg als ideale optie
Toen er een telefoontje kwam uit Elburg, hoefde Anjo Simonse dan ook niet lang na te denken. Hij beschouwde het als een ideale optie: "Ik vind het voor onze kinderen heel belangrijk om in de gemeente Noordoostpolder te blijven wonen, dat was mijn enige voorwaarde. Elburg is mooi in de buurt, aan de rand van Flevoland." Simonse, opgegroeid in de gemeente Dronten, kende Elburg bovendien ook redelijk goed als buurgemeente.

En dus zei Anjo Simonse snel ja tegen Elburg, waar hij eind april van start kon als wethouder. "Eerlijk gezegd heb ik niet getwijfeld. Toen ik dat telefoontje kreeg, voelde ik die avond al dat dat gloeiende kooltje alweer een soort kampvuur werd waar steeds meer hout op werd gegooid."