omroep flevoland

"Het vluchtelingenkamp in Servië was het ergste. Pas in Slovenië was er hulp van het Rode Kruis." Wie het boek Grenzeloos van vluchteling Maysam Al Timemy uit Almere leest, krijgt een vergelijkend warenonderzoek voorgeschoteld op het gebied van vluchtelingenkampen. In Griekenland was het slecht, in Macedonië nog slechter en het slechtst dus in Servië, zegt ze in het boek.

Maysam liet haar vaderland Irak achter zich en trok ruim tien jaar geleden met haar drie kleine dochters dwars door Europa, op zoek naar meer vrijheid. Die vond ze uiteindelijk in Nederland. Het boek Grenzeloos schreef ze met hulp van een vrijwilliger van Humanitas, via het project Levensboek.

'Wil vrouwen inspireren'
Maysam maakte het boek in eerste instantie voor zichzelf. "Eerst heb ik het als therapie opgeschreven. Maar nu wil ik mijn vluchtverhaal met andere mensen delen. Want er zijn heel veel vrouwen die heel veel dingen hebben meegemaakt. Hiermee wil ik hen inspireren."

Ze moest weg uit Irak, omdat haar leven en haar vrijheid in gevaar waren. "Of nu of nooit. Mijn man was nooit thuis." Dus liep ze als jonge vrouw met die drie kleine kinderen gevaar. Ze vluchtte op haar 21e. Per boot kwam ze vanuit Turkije aan in Griekenland.

In het boek vergelijkt ze de verschillende opvangkampen: "Servië was het ergste. Gelukkig kwam ik in Slovenië weer tot leven. Daar was het Rode Kruis. Ik kon me rustig en veilig voelen. Vóór mijn vlucht dacht ik dat de boottocht van Turkije naar Griekenland het moeilijkst zou zijn, maar dat was achteraf gezien het makkelijkste." Maysam kon alle kosten tijdens haar vlucht financieren met haar bruidsschat.

Belasting betalen
In Slovenië bedacht de Irakese wat haar einddoel zou worden. Ze heeft getwijfeld tussen Duitsland en Nederland. "Onderweg hoorde ik dat je een goede toekomst voor je kinderen krijgt, als je naar Nederland gaat. Als je minder belasting wilt betalen, ga je naar Duitsland. Over Nederland hoorde ik dat het een goed land is, zonder racisme. Onderweg heb ik besloten dat het Nederland moest worden. Hier ben ik gelukkig. Mijn kinderen doen het goed op school. Ik ben trots op ze."

Gek genoeg praat Maysam met haar oudste dochter (bijna 13 nu) niet over de vlucht. "Dat vind ik een moeilijke stap, om hierover met haar te praten. Maar mijn boek mag ze gewoon lezen. De tweeling van 11 leest het boek ook en zegt: 'mama, wat heb jij allemaal meegemaakt?' Toen waren ze nog maar 2. Die weten daar echt niets meer van."

Almere veel kleuren
Toen ze in het azc in Weert zat, heeft ze rondgevraagd naar Nederlandse steden. "Welke stad is de beste? Waar kan ik me het best thuis voelen? De mensen zeiden: Almere, met veel kleuren. Daar hoor je erbij. En daar heb ik ook mijn liefde ontmoet."

Intussen hoopt ze in juni af te studeren aan de Hogeschool van Amsterdam als computerprogrammeur.