omroep flevoland

Om de zorg nog enigszins betaalbaar te houden, moeten we veel minder hoge kwaliteitseisen stellen. Niet voor ieder wissewasje is een professional nodig. Zelfzorg is de toekomst. Dat zegt de Almeerse trendwatcher Adjiedj Bakas in zijn nieuwste boek 'De toekomst van zorg', waarin hij trends voor een vergrijzende samenleving beschrijft.

''We stellen veel te hoge kwaliteitseisen aan de zorg. In de ziekenhuizen, maar ook in de verzorgingshuizen. Krankzinnig hoge eisen. Die moeten we echt gaan minderen. Een zesje is goed genoeg.''

Volgens Bakas kun je in de zorg in veel gevallen prima toe met mensen zonder medische opleiding. ''De over-professionalisering in de zorg moet stoppen. Veel verzorgings- en verplegingswerk kan best door leken worden verricht, die bijvoorbeeld worden gecoacht door een virtuele verpleegkundige. Familie kan heel veel overnemen. Steunkousen aantrekken, een pilletje of een injectie geven, iemand douchen. Daar heb je echt geen professional voor nodig. Als je in Suriname naar het ziekenhuis moet, moet je als familie een deel van de zorg overnemen. Anders word je niet opgenomen.''

Bakas voorspelt daarnaast dat er steeds meer robots worden ingezet in de zorg. Ook andere technologie maakt een opmars: ''Je krijgt straks je medisch dossier in je telefoon. Als je te veel rookt en je grijpt in de supermarkt naar de sigaretten, dan zegt je telefoon: niet doen! En anders gaat je zorgpremie omhoog.'' Maar moeten we zo'n systeem waarbij je continue in de gaten wordt gehouden, wel willen? ''We hebben niks te willen'', zegt Bakas. ''Anders wordt ons zorgsysteem helemaal onbetaalbaar. Word je te dik, te ziek of wat dan ook, dan moet je ook zelf maar oplossen.''

'We hebben een brokkelbrein gekregen'
Bakas benadrukt dat we meer naar ons lichaam moeten luisteren. ''Dat zijn we helemaal verleerd. We zitten de hele tijd aan die telefoon geplakt, we doen niks meer, we luisteren niet meer als we hoofdpijn hebben, als er iets rommelt in ons lichaam. We hebben een brokkelbrein gekregen. En we zijn verslaafd aan allerlei flauwekul. Ik ben dol op een glaasje wijn, maar ik hoef niet die hele fles leeg te drinken.''

Ook wat betreft het levenseinde ziet Bakas dingen veranderen. ''Veel mensen willen gewoon geen zorg meer, ze willen niet vervuild en hulpbehoevend door het leven.'' Hij vindt daarom dat euthanasie makkelijker gemaakt moet worden. Bakas verwijst naar Zwitserland, waar je een sarco kunt bestellen als je niet verder wilt leven. Dat is een capsule waarin je plaatsneemt en die dan volstroomt met stikstofgas, waardoor het zuurstofgehalte snel daalt. Bakas: ''Je gaat liggen, drukt op een knop en je valt in slaap, steeds dieper tot je in coma raakt en overlijdt. En dan word je wakker in de hemel. Er komt geen arts aan te pas, je hebt niemand nodig.''

Maar is euthanasie niet een uitzonderlijk medisch handelen, waar je heel zorgvuldig mee moet omgaan? Bakas: ''Als je als burger zegt: ik wil het zelf, dan is daar niets medisch aan.'' Op de vraag of hij het gevaar ziet van doden op verzoek, zegt hij: "Ja, het gevaar bestaat dat mensen het te snel gaan doen. Maar de euthanasiepil is al lang te krijgen. Heel veel mensen hebben die in de kluis liggen. De praktijk leert dat de meeste mensen er heel zorgvuldig over nadenken en hem niet overhaast gebruiken."